KrucjataŻyciorys
Życiorys
Ks. Blachnicki tez jak inni święci szedł droga oczyszczenia. Szedł przez ciemną noc zmysłów i ducha do oświecenia i zjednoczenia. Świadczą o tym Jego zapiski duchowe. Poniżej tylko parę wyjętych z Jego…
Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987) to nie tylko świetny organizator, inicjator wielkich dzieł, lecz również, a może przede wszystkim, człowiek głębokiego wnętrza.
To z jego życia wewnętrznego, głębokiego zjednoczenia z Bogiem, rodziły się wspaniałe inicjatywy, które rozwijają się i owocują do dziś. Ta sfera jego życia nie jest znana, nie tylko osobom spoza Ruchu Światło-Życie, lecz także samym oazowiczom – spadkobiercom Sługi Bożego. Aby zachęcić do poznawania jego duchowości, przytaczamy kilka fragmentów z zapisków życia wewnętrznego.
„Jednym z wyrazów nędzy ludzkiej jest straszliwa zmienność nastrojów. Nieustannie falują w duszy ludzkiej różne nastroje: wzniosłe i pogodne, poniżone i utrapione. I człowiek jest bezsilny wobec tego, musi się dac przez falę. […]
I teraz przyszła na mnie chwila utrapienia i chłosty. […] Teraz muszę cierpieć nieznośne opuszczenie – nic na to nie poradzę. Tak jestem utrapiony i nie widzę nigdzie pociechy, a jedna nieporuszona trwa moja wiara. Wśród cierpień musze powtarzać: „Jezu, wierzę, że to jest objaw Twojej miłości”. Musze nawet dziękowac za to. To boli, ale to jest droga oczyszczenia. I muszę powtarzać: „Jezu, jesteś okrutny w swojej miłości!” (21 czerwca 1950r.)
Spojrzenia w świetle łaski, Lublin 1996
„Dziś wieczorem na modlitwie otrzymałem łaskę poznania cudownych dróg jakim prowadził mnie Pan przez 30 lat od mego nawrócenia. Zostało mi darowane 30 lat życia! Czy były to lata zmarnowane? Mimo ogromu moich niewierności, Pan przygotował sobie narzędzie. Wszystkie te lata były czasem dojrzewania i gromadzenia charyzmatów! Jest ich ogrom! Przeraża mnie to, teraz zatem musi się zacząć okres oddawania charyzmatów Kościołowi! One nie mogą być zmarnowane! Muszę błagać teraz jeszcze o jeden charyzmat, „charyzmat ognia”, który by zapalił przygotowany już stos! Charyzmat koncentracji w świadectwie, jakim musi sie stac reszta życia!” (29 października – 2 listopada 1971r.)
Życie swoje oddałem za Kościół, Kraków 2005
„Wczoraj wieczorem znów całkiem nieoczekiwanie spadła na mnie straszna, „ciemna noc ducha”. Myślałem, w czasie poprzednich „nocy”, że większego cierpienia już być nie może. To wczorajsze było straszne. Przeżyłem konanie na krzyżu!” (11 października 1985r.)
Życie swoje oddałem za Kościół, Kraków 2005
„Zrozumiałem głębiej, że jedyna rzecz, której nie mogę posiadać dla siebie to cierpienie, krzyż! Dlatego jest one błogosławione. Ale musze sie także wystrzegać zrozumiałego pragnienia krzyża, cierpienia, wyrażania gotowości ofiary całkowitej (owo Piotrowe: „Panie, życie oddam za Ciebie” [por. J 13,37]”.
Krzyż można znieśc tylko wtedy, gdy można cierpienia zaakceptowac pozytywnie, napełnic miłością, tak, jak cierpiał Jezus! A to musi być dane! To jest największa łaska! Łaska ostateczna, największa w życiu – to przyjęcie cierpienia i śmierci w postawie współofiarowania. Ale to musi poprzedzić „poznanie, jak jestem umiłowany” i żal za grzechy w obliczu miłości.” (21 października 1986r.) Życie swoje oddałem za Kościół, Kraków 2005„
Życiorys Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego
Ks. Franciszek Blachnicki urodził się 24 marca 1921 roku w Rybniku na Śląsku w wielodzietnej rodzinie Józefa Blachnickiego i Marii z domu Miller. Do gimnazjum uczęszczał w Tarnowskich Górach; był bardzo aktywny w harcerstwie. W 1938 roku zdał maturę; we wrześniu podjął służbę wojskową.
Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, aż do kapitulacji. W październiku w Tarnowskich Górach rozpoczął działalność konspiracyjną. W marcu 1940 roku musiał uciekać przed gestapo. Ujęty w Zawichoście i aresztowany, po kilku tygodniach przesłuchań został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Przebywał tam, z numerem 1201, przez 14 miesięcy, z tego przez 9 miesięcy w karnej kompanii, w bloku 13 oraz przez prawie miesiąc w bunkrze. We wrześniu 1941 roku przewieziony z Oświęcimia do więzienia śledczego w Zabrzu, potem w Katowicach. W marcu 1942 roku został skazany na karę śmierci przez ścięcie za działalność konspiracyjną przeciw hitlerowskiej Rzeszy. Po ponad 4,5 miesiącach oczekiwania na wykonanie wyroku został ułaskawiany, a karę śmierci zamieniono mu na 10 lat więzienia po zakończeniu wojny.
W czasie pobytu na oddziale skazańców dokonało się nagłe, cudowne nawrócenie Franciszka Blachnickiego na osobową wiarę w Chrystusa, połączone z decyzją oddania życia na Jego służbę. W latach 1942-45 F. Blachnicki przebywał w różnych niemieckich obozach i więzieniach. W kwietniu 1945 roku został uwolniony przez Armię Amerykańską. Po zakończeniu wojny wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Uzyskawszy magisterium z teologii, 25 czerwca 1950 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Jako wikariusz pracował kolejno w kilku parafiach diecezji katowickiej. W pracy duszpasterskiej zwracał szczególną uwagę na formowanie grup elitarnych. Wypracował metodę dziecięcych rekolekcji zamkniętych (Oaza Dzieci Bożych).
W latach 1954-56, w okresie wysiedlenia biskupów śląskich uczestniczył w pracach tajnej Kurii w Katowicach. Przez rok przebywał poza diecezją w Niepokalanowie, studiował tam duchowość i metody pracy apostolskiej o. Maksymiliana Kolbego. W październiku 1956 roku uczestniczył w organizowaniu powrotu biskupów do diecezji. W tym samym roku rozpoczął pracę w Referacie Duszpasterskim Kurii diecezjalnej w Katowicach i w redakcji tygodnika ,,Gość Niedzielny”. Zorganizował i prowadził Ośrodek Katechetyczny, a od 1957 roku społeczną akcję przeciwalkoholową pod nazwą Krucjata Wstrzemięźliwości, która przybrała charakter ruchu odnowy religijno-moralnej, opartego na duchowości o. Maksymiliana Kolbego. Krucjata wydawała swój dwutygodnik pt. ,,Niepokalana zwycięża”. 29 sierpnia 1960 roku Centrala Krucjaty Wstrzemięźliwości w Katowicach została zlikwidowana przez władze państwowe, a w marcu 1961 roku ks. Blachnickiego aresztowano. Po ponad 4 miesiącach aresztu w więzieniu w Katowicach otrzymał wyrok 13 miesięcy więzienia z zawieszeniem na trzy lata, po czym został zwolniony.
W październiku 1961 roku ks. F. Blachnicki podjął dalsze studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.W latach 1964-1972 pracował na KUL-u w charakterze asystenta i adiunkta, współorganizował Instytut Teologii Pastoralnej. W czerwcu 1972 roku zrezygnował z etatu na KUL-u na znak protestu wobec niezatwierdzenia habilitacji przez Ministerstwo Oświaty. W tym okresie działalności naukowej opublikował ok. 100 prac naukowych i popularnych. Wypracował, w oparciu o naukę Soboru Watykańskiego II, personalistyczno-eklezjologiczną koncepcję teologii pastoralnej. Prowadził wykłady pastoralno-naukowych w różnych miastach Polski. W latach 1964-1980 ks. F. Blachnicki rozwijał ożywioną działalność w dziedzinie posoborowej odnowy liturgii w Polsce. Założył ,,Lubelski Zespół Liturgistów”. Przez 10 lat był redaktorem ,,Biuletynu Odnowy Liturgii”. Od roku 1967 był Krajowym Duszpasterzem Służby Liturgicznej. Wypracował koncepcję i metody posoborowej formacji służby liturgicznej.
W 1963 roku ks. F. Blachnicki podjął na nowo prowadzenie rekolekcji oazowych. Metodę 15-dniowych rekolekcji przeżyciowych zastosował stopniowo do różnych grup młodzieży, dorosłych i całych rodzin. Praca formacyjna zapoczątkowana w oazie rekolekcyjnej, była kontynuowana w małej grupie w parafii. Ks. F. Blachnicki opracował potrzebne do niej pomoce. W ten sposób oazy rozwinęły się w ruch, zwany dziś Ruchem Światło-Życie.
Celem Ruchu, obejmującego ludzi każdego wieku i stanu, jest wychowanie dojrzałych chrześcijan i zrealizowanie soborowej wizji Kościoła – wspólnoty wspólnot. Ruch rozwijał się w Polsce mimo różnych trudności zewnętrznych. Przenikał też na Słowację i do Czech, a nawet do Boliwii. Podejmował nowe inicjatywy ukazywane przez ks. Blachnickiego: w roku 1979 – Krucjatę Wyzwolenia Człowieka w celu przezwyciężenia alkoholizmu i innych zniewoleń współczesnego człowieka, w roku 1980 – plan Wielkiej Ewangelizacji ,,Ad Christum Redemptorem” dla dotarcia z Ewangelią do każdego człowieka w Polsce.
W okresie rewolucji Solidarności (1980-1981) ks. F. Blachnicki powołał do istnienia Niezależną Chrześcijańską Służbę Społeczną, mającą upowszechniać ideę ,,Prawda – Krzyż – Wyzwolenie”, tzn. działać w duchu chrześcijańskiej nauki społecznej i ruchu wyzwolenia bez przemocy.
10 grudnia 1981 roku ks. F. Blachnicki wyjechał do Rzymu. Tam zastał go stan wojenny. W roku 1982 osiadł w ośrodku polskim Marianum w Carlsbergu w RFN i rozpoczął organizowanie Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Prowadził w nim pracę duszpasterską wśród polskich emigrantów. Kontynuując pracę społeczno-wyzwoleńczą, wydawał biuletyn ,,Prawda-Krzyż-Wyzwolenie”, a w czerwcu 1982 roku założył ,,Chrześcijańską Służbę Wyzwolenia Narodów” – stowarzyszenie skupiające Polaków i przedstawicieli innych narodów Europy Środkowo-Wschodniej wokół idei suwerenności wewnętrznej i jedności narodów w walce o wyzwolenie. Tę działalność społeczno-wyzwoleńczą prowadził z pobudek religijnych, inspirowany nauką Jana Pawła II, wierny zasadzie ,,światło-życie”.
Jeszcze w Polsce, a potem także zagranicą nawiązywał kontakty ekumeniczne z różnymi ruchami odnowy. Zmarł nagle w Carlsbergu 27 lutego 1987 roku. Ostatnie informacje z IPN-u wskazują, ze został otruty przez podstawionych zdrajców funkcjonariuszy „urzędu bezpieczeństwa”.
Ks. F. Blachnicki jest ojcem duchowym dla Ruchu Światło-Życie i dla związanych z ruchem wspólnot życia konsekrowanego: żeńskiej – Instytutu Niepokalanej, Matki Kościoła, i męskiej – Wspólnoty Chrystusa Sługi.
Pozostawił bogaty dorobek naukowy, popularno-naukowy i ascetyczno-formacyjny (w tym wiele homilii konferencji w zapisie magnetofonowym).
17 lutego 1994 roku został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderem Odrodzenia Polski, 5 maja 1995 roku otrzymał pośmiertnie Krzyż Oświęcimski. 9 grudnia 1995 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.
Swoje liczne talenty umysłu i serca, jakiś szczególny charyzmat, jakim obdarzył Go Bóg, oddał sprawie budowy Królestwa Bożego. Budował je modlitwą, apostolstwem, cierpieniem i budował z taką determinacją, że słusznie myślimy o Nim jako o ,,gwałtowniku” tego Królestwa (por. Mt 11, 12). napisał o nim Jan Paweł II.
Od 2000 r. grób ks. Blachnickiego znajduje się w kościele pw. Dobrego Pasterza w Krościenku nad Dunajcem. Duchowny został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Oświęcimskim. W 1995 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. W 2015 r. papież Franciszek wydał dekret o heroiczności jego cnót. Od tego czasu jest określany w Kościele jako "Czcigodny Sługa Boży". Wierni czekają na jego beatyfikację.
